09 lutego 2015
Ruiny historycznych stolic Tajlandii i dziewicza przyroda parków narodowych uznane zostały za wspólne dobro ludzkości. Na przestrzeni lat 1991-2005 aż pięć obszarów Tajlandii wpisanych zostało na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Poszczególne miejsca, poza tym, że stanowią wartość kulturową i przyrodniczą, muszą spełniać przynajmniej jedno z dziewięciu kryteriów ustalonych przez Komitet Światowego Dziedzictwa.
Tajlandia | Sukhothai (by mikeltxo )
Dziedzictwo kulturowe
Sukhothai i związane z nim zespoły miejskie (Si Satchanalai i Kamphaeng Phet)
Sukhotai (Sukhothai) uważane jest za pierwsze niezależne królestwo Tajlandii. Ówczesna stolica, wraz z miastami satelickimi: Si Satchanalai i Kamphaeng Phet, tworzyła prężnie rozwijające się centrum kulturalne. Okres sukhotai to czas rozkwitu tajskiej architektury i sztuki. Dziś, ruiny tych wspaniałych niegdyś miast, zgromadzone są w granicach parków historycznych i stanowią ważne dziedzictwo kulturowe. Spacerując pośród na wpół zburzonych kompleksów świątynnych, dawnych murów obronnych i monumentalnych posągów Buddy, będziemy mieli okazję zapoznać się z początkami tajskiej architektury i sztuki rzeźbiarskiej. Spróbujmy wyobrazić sobie, zaklętą pośród ruin, potęgę dawnego królestwa.
Wpisane na listę w 1991 r.
Spełniane kryteria:
I – „stanowi wybitne osiągnięcie twórczego geniuszu człowieka”.
III – „wnosi unikalne lub co najmniej wyjątkowe świadectwo tradycji kulturowej bądź cywilizacji, żywej lub umarłej”.
Ajutthaja
Ajutthaja (Ayutthaya) jest drugą, historyczną stolicą Tajlandii. Przez niemal 400 lat była ona potężnym centrum azjatyckiego królestwa. Dziś zespoły zabytkowe miasta są prawdziwym skarbem narodowym Tajów. Większość budowli znajduje się w ruinie po barbarzyńskim najeździe Birmańczyków w XVIII w. Wędrując wśród zabudowań Starego Miasta, mijając dzwonowate chedi, prangi przypominające potężne kolby kukurydzy i zrujnowane posągi Buddy, z pewnością poczujemy ducha dawnych czasów. Do unikatowych zabytków kompleksu należy posąg Buddy wyłaniający się wprost z korzeni figowca.
Wpisane na listę w 1991 r.
Spełniane kryterium:
III – „wnosi unikalne świadectwo tradycji kulturowej bądź cywilizacji, żywej lub umarłej”.
Tajlandia | Ayutthaya (by robphoto )
Stanowisko archeologiczne Ban Chiang
Dzięki wykopaliskom przeprowadzonym we wsi Bang Chiang w latach 70. XX w. Tajlandia wpisała się w jeden z istotnych rozdziałów w historii ludzkości. To najważniejsze stanowisko prahistoryczne w całej Azji Południowo-Wschodniej znajduje się w rzadko odwiedzanym przez turystów regionie Tajlandii, zwanym Issan.
Pozostałości po prahistorycznej osadzie Ban Chiang datuje się nawet na 2500-2000 lat p.n.e. Dzięki znaleziskom wspaniałej, toczonej na kole ceramiki, licznych przedmiotów z brązu i unikatowych pochówków, mamy dowody na istnienie pradawnych form gospodarki rolnej, produkcji i wykorzystania metali oraz pierwotnych form życia społecznego.
Wpisane na listę w 1992 r.
Spełniane kryterium:
III – „wnosi unikalne lub co najmniej wyjątkowe świadectwo tradycji kulturowej bądź cywilizacji, żywej lub umarłej”.
Tajlandia | Ban Chiang (by lifeontheedge )
Dziedzictwo przyrodnicze
Rezerwat dzikiej przyrody Thung Yai-Huai Kha Kheng
Jest to największy obszar dzikiej przyrody w Tajlandii utworzony przez dwa, połączone ze sobą parki narodowe. Ten wspaniały kompleks położony jest w zachodniej części kraju, blisko granicy z Birmą.
Na powierzchni rezerwatów, liczącej ponad 600 tys. ha, żyje ok. 30 zagrożonych gatunków zwierząt. Znajdziemy tu przekrój przez prawie wszystkie formacje leśne południowo-wschodniej Azji. Pośród dziewiczych puszcz i zalesionych górskich ostępów żyją m.in.: słonie, tygrysy, niedźwiedzie malajskie i stada dzikich bawołów.
Wpisane na listę w 1991 r.
Kryteria:
VII – p„stanowi wybitny przykład ilustrujący główne okresy w historii Ziemi, łącznie ze śladami życia, ważnymi postępującymi procesami geologicznymi w rozwoju Ziemi albo z cechami geomorfologicznymi i fizjograficznymi o dużym znaczeniu”.
IX – „obejmuje niezwykłe zjawiska przyrodnicze lub obszary o nadzwyczajnym pięknie i znaczeniu estetycznym”.
X – „obejmuje naturalne siedliska najważniejsze i najbardziej znaczące dla ochrony in-situ różnorodności biologicznej łącznie z tymi, które zawierają zagrożone gatunki o szczególnej wartości uniwersalnej z punktu widzenia nauki i ochrony”.
Tajlandia | Leśne krajobrazy przy granicy z Kambodżą (by irisphotos )
Kompleks leśny Dong Phayayen-Khao Yai
Te wspaniałe lasy, porastające pasmo górskie Dong Phayaen w północno-wschodniej Tajlandii, zajmują mniej więcej obszar pomiędzy Parkiem Narodowym Khao Yai, a parkiem Ta Phraya na granicy z Kambodżą. Tereny te zamieszkane są przez ponad 800 gatunków fauny, w tym: ponad 350 gatunków ptaków. Poza dziewiczymi formacjami leśnymi, znajdziemy tu malownicze wybrzeża rzek i wspaniałe wodospady. Miejsce to jest niezwykle ważne ze względu na zapewnienie szansy przetrwania zagrożonym gatunkom zwierząt i ptaków.
Wpisane na listę w 2005 r.
Kryterium:
X – obejmuje naturalne siedliska najważniejsze i najbardziej znaczące dla ochrony in-situ różnorodności biologicznej łącznie z tymi, które zawierają zagrożone gatunki o szczególnej wartości uniwersalnej z punktu widzenia nauki i ochrony
Źródła:
http://www.unesco.pl/
http://whc.unesco.org/en/statesparties/th
| « poprzednia | następna » |
|---|
Zainteresować Cię również mogą ...
