21 marca 2016
Poznajmy potęgi i dynastie królujące na obszarach dzisiejszej Tajlandii, nim stała się ona krajem, jaki znany jest nam dziś...
Tajlandia | Legendarne dzieje Tajlandii uwiecznione na ścianach krużganka Świątyni Szmaragdowego Buddy (by eddgrant )
Obszary Półwyspu Indochińskiego, nim pojawiły się na nich tajskie ludy z południowych Chin, zamieszkiwane były przez społeczności Monów i Khmerów. Monowie zamieszkiwali południową Birmę i dorzecze Menamu. Imperium Khmerów zaś, w szczytowym okresie swego rozwoju, było potęgą dominującą w całej południowo-wschodniej Azji. Ich wpływy sięgały aż po granice Tajlandii z Birmą, a także na dalekie południe – po ziemie Półwyspu Malajskiego. Pierwsze królestwa powstałe na tajskiej ziemi, albo zakładane były przez wspomniane wyżej ludy, albo ich historia ściśle się z nimi wiązała, chociażby przez prowadzone wojny.
Królestwo Śriwidżaja (II-XIII w.)
Choć stolica tego rozległego królestwa znajdowała się na Sumatrze (Indonezja), sięgało ono aż po tereny południowej Tajlandii na Półwyspie Malajskim. Tam właśnie w VIII w. powstały ośrodki w Nakhon Si Thammarat i Chaiya (jest to jedno z najstarszych miast Tajlandii). Zabytki z terenów dzisiejszej prowincji Surat Thani, związane z dawnym królestwem Śriwidżaja, zebrane są w kolekcji Muzeum Narodowego w Bangkoku.
Królestwo Dwarawati (VI-XIII w.)
Granice tego założonego przez Monów królestwa sięgały południowej Birmy, poprzez środkowe równiny Tajlandii, aż do Kambodży zachodniej. Na terenach dzisiejszej Tajlandii znajdowane są jedynie nieliczne ślady owej potęgi, m.in.: monety z nazwą królestwa – Dwarawati (okolice Nakhon Pathom), a także ruiny świątyń (np. Wat Kukut w Lamphun). To właśnie Monom, uważanym za indyjskie plemię misjonarzy, przypisuje się zaszczepienie na terenach Azji Południowo-Wschodniej buddyzmu theravada. Dwarawati rozwijało się prężnie aż do XI w., kiedy to podbili ich Khmerowie. Ostatnia twierdza królestwa – Haripundżaja upadła w 1292 r. po zdobyciu przez wojska Lanny.
Królestwo Haripundżaja (VII-XIII w.)
Założone najprawdopodobniej przez mońską księżniczkę Czaczatewi (córkę króla Lop Buri) w dolinie rzeki Ping (tereny dzisiejszego Chiang Mai). Królestwo to podległe początkowo Dwarawati, rosło w siłę i z czasem zyskało niezależność.
Imperium Khmerów
W Tajlandii okres ich dominacji obejmował VIII-XIII w.
Khmerowie – budowniczy wspaniałych świątyń i miast, posiadali swą stolicę w Angkor nad rzeką Siem Reap (Kambodża). Do ośrodków założonych przez Khmerów na terenie dzisiejszej Tajlandii zaliczają się: That Phanom, Sakon Nakhom, Phimai, Phanom Rung, Lop Buri, Nakhom Pathom, Sukhotai, Si Satchanalai i Phitsanulok. Pozostałości ich świątyń zachowały się do dziś w Phimai i Phanom Rung.
Królestwo Lanna (1259-1558)
Jeden z wodzów rosnących w coraz to większą siłę księstw tajskich – ambitny Mengrai, przystąpił w ok. 1290-1292 r. do podboju Haripundżaji. Jego królestwo – Lanna (Lan Na Thai – „Kraj Miliona Pól Ryżowych”), w szczytowym okresie swojego rozwoju obejmowało ziemie od Laosu aż po Birmę. Początkowo stolicą królestwa było Chiang Rai, ale z czasem przeniesiono ją do położonego nad rzeką Ping Chiang Mai. Wojska Lanny prowadziły liczne wojny z równolegle rozwijającymi się tajskimi królestwami Sukhotai i późniejszym Ajutthaja.
Królestwo Sukhotai (1238-1360)
Powszechnie uważa się, iż historia Tajów rozpoczyna się od Sukhotai („Świt szczęścia") – miasta będącego pierwszą historyczną stolicą kraju, kolebką tajskiej cywilizacji. Za najpotężniejszego władcę owego królestwa uważa się Ramę Kamhenga (1279-1298), za którego rządów Sukhotai rozciągało się od Laosu przez środkowe równiny Tajlandii po ziemie Półwyspu Malajskiego. Po jego śmierci kolejni władcy nie potrafili zadbać o prężny gospodarczy i polityczny rozwój kraju i stopniowo podporządkowywali się kolejnej potędze – Ajutthai.
Królestwo Ajutthaja (1350-1767)
Niepozorne tajskie królestwo Suphan Buri, wykorzystało swój czas i w połowie XIV w., kiedy wszystkie wielkie do tej pory potęgi przeżywały krytyczny okres, wstąpiło na scenę polityczną po wodzą U Thonga. W 1351 r. przeniósł on stolicę swego królestwa do Ajutthai, jednocząc pomniejsze tajskie księstwa i powiększając swe imperium drogą wojen. Władcom nowego królestwa udało się podbić nawet stolicę imperium khmerskiego – Angkor. Kres Ajutthai nastąpił dopiero z połowie XVIII w. po ataku Birmańczyków.
Prayi Taksin i nowa stolica (1767-1782)
Tajski wódz Prayi Taksin, po upadku stolicy swego państwa, zorganizował potężną armię i odzyskał władzę w kraju. Postanowił on przenieść stolicę do niewielkiej osady rybackiej Thon Buri – miejsca korzystniejszego dla obrony przed groźnym sąsiadem – Birmą. Nowa stolica powstała nad rzeką Chao Phraya, naprzeciw dzisiejszego Bangkoku.
Dynastia Czakri (1782 – do dziś)
Stolicę kraju, do miejsca, w którym znajduje się ona do dziś, przeniósł pierwszy król nowo panującej dynastii Chakri – Rama I. Początkowo ulokowaną ja wyspie Rattanakosin – znajdującej się w centrum dzisiejszego Bangkoku. Od tej pory nastąpił rozwój i rozbudowa kraju, a także rozkwit jego kultury i sztuki
| « poprzednia | następna » |
|---|
Zainteresować Cię również mogą ...
